Breedte-toernooi 2007
Het was zoals altijd vroeg op een zaterdag ergens in mei: de eerste wedstrijd van Amartano op een Breedtetoernooi. Zo ook dit jaar. We zaten in de hoogste poule ingedeeld, hetgeen geen schande was. We hadden immers een aantal spelers die uitkomen in de landelijke divisies en spelers van formaat uit het verleden. Om er een aantal te noemen uit de eerste categorie: Pedor P., Weasel, Stoel. Uit de tweede: Bom (wat voelt zo’n ronde bal raar he?), GJ, Fokkin’ Kramer. Hierbij hadden we bovendien de beschikking over een aantal vaste Amartano gasten die elk jaar weer hun immer getrainde lichaam tot het uiterste willen testen. Kortom, een mooi cluppie bij elkaar.
De eerste wedstrijd mochten we aantreden tegen een paar stoere tieners uit Borne. In eerste instantie vonden ze ons tijdens de warming-up maar weinig indrukwekkend en een beetje old-school. Ik bedoel, die gasten lopen gewoon linker lay-ups met bord en met links! Wat heb je daar nu aan!?! Echter, toen de oude mannen onder aanvoering van Pedor P. warm begonnen te worden en de bal van boven door de ring begonnen te duwen, veranderde alles. Whow...die gasten kunnen dunken man! Ach ja, de jeugd van tegenwoordig. Van de wedstrijd staat me weinig bij, behalve dat we nogal veel beter waren. Pedor vond het nodig een paar van de jonge boertjes vreselijk te vernederen met blocks zonder te springen en Stoel werkte wat aan zijn 3-punters (kut man, weer net geen 75% geschoten).
De tweede (Arriba H1a) en derde (Groen Uilen) wedstrijd werden ook gewonnen, zij het met minder overtuiging. Wel was het bij tijd en wijlen genieten van hele mooie of, misschien nog wel vaker, hele grappige acties van Amartano zijde. Een dunkje hier, een “Bommetje” daar, we vermaakten ons prima en wonnen nog ook, kan het mooier?
Antwoord op die vraag is natuurlijk: JA! Toen begon namelijk het avondprogramma. Een groot deel van de Amartano delegatie sloeg de BBQ over en vertrok naar de binnenstad voor een etentje in het Atrium. Prima eten, lekker zitten en goed gezelschap, dus ook hier hadden we niks te klagen. Na afloop vertrokken we natuurlijk gewoon naar de campus om de avond waardig af te sluiten in de VB. Een enkeling deed zelfs nog wat met het Hawaï-thema, maar zeker binnen Amartano waren die op een hand te tellen. Tja, een avond in de VB. Wat moet je daar voor een publiek van oud-Arribanen nog over vertellen? Niet zoveel lijkt me, behalve dan dat alles vroeger beter was. Ook dat wisten jullie wel, maar het werd weer eens bevestigd toen Aleid, Jerry, Linda en ondergetekende als laatste werd verzocht om de VB te verlaten. Al om 04.00 en als laatste basketballers; geen Toecie-lid of andere Arribaan te bekennen...vroeger was alles beter!
Na een goede nachtrust werd de zolder van Kicki weer in alle rust achtergelaten en maakten we ons op voor een zware dag: de TWEEDE dag, de day after the night before. Misschien dat de Amartano-heren toch een beetje oud beginnen te worden, want in onze enige partij van de dag werden we toch vrij kansloos weggespeeld door Arriba H1b. De inzet van de landelijk spelende vedettes en oude balkunstenaars werd niet beloond en we dropen af met een verdiende nederlaag tegen een fris en fruitig spelend Arriba. Maar goed, ik heb ze dan ook niet gezien op het feest de dag daarvoor! En dat noemt zich studenten. Na deze oorwassing hielden we ons dan maar ouderwets vast aan het feit dat vroeger alles beter was en dat wij tenminste het feest hadden gewonnen. Ondanks verwoede pogingen van de Toecie om ons nog zover te krijgen om een finale te spelen, hebben we ons lekker gedoucht om vervolgens rustig op weg te gaan naar huis. Enkele van ons bleven nog even plakken om een stukje taart van de Amartano-dames mee te snaaien. Die hadden namelijk de eer wat Amartano betreft hooggehouden door het toernooi weer te winnen. Mocht een van de dames dit stukje lezen en vinden dat deze prestatie wat onderbelicht is gebleven in dit verslag: dat klopt! Als een van de dames zich ook geroepen voelt hier verandering in te brengen, dan hoor ik het graag.
Al met al konden wij allemaal weer met een goed gevoel de burgerlijke werkweek tegemoet treden. Het was weer een mooi weekend! In 2008 nog maar weer een keertje? Wat mij betreft wel.
Tot dan!
Carel
Toptoernooi 2006: helaas naast de prijzen...
Amsterdam, september 2006
De zomervakantie is achter de rug, de blaadjes beginnen langzaamaan weer van de bomen te vallen: dan weet je wel hoe laat het is. Tijd voor een nieuw basketballseizoen, en het begin van een nieuw basketballseizoen en Arriba’s Toptoernooi zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Uiteraard moest ook op de editie van 2006, dit keer bij de heren onderverdeeld in een promotiedivise/eerste divisie en een rayon poule, acte de presence worden gegeven door een Amartano heren team.
Arriba’s toernooicommissie kende ons team zelfs een dermate hoge status toe dat we in eerste instantie werden ingedeeld in de landelijke poule; gelukkig ging het Amartano bestuur hiertegen in protest, zodat onze arme, slechts gedeeltelijk geoefende lichamen een niet al te grote aanslag te verduren zouden krijgen. De negen bezitters van deze lichamen die zich melden bij de koffie voor de eerste wedstrijd waren (in willekeurige volgorde) Mark, Paul C., Paul E., Emiel, Arjan, Maarten, Martijn B., Tjeerd en Wessel. Later die dag zou Martijn W. zich nog bij ons voegen (helaas hadden we toen onze beide wedstrijden al achter de rug) na zijn zoektocht naar een nieuwe keuken. En laten we onze coach Jelmer (die we zijn stem weinig hebben horen verheffen) niet vergeten.
Gelukkig was de eerste wedstrijd wel op een schappelijk tijdstip gepland, namelijk 12.00 uur, en de tegenstander was het Veghelse Attacus. Dit team, dat jarenlang acteerde op eerste- en promotiedivisie niveau, bleek nu te bestaan uit voornamelijk kleine, jonge en snelle spelers die graag veel druk op de bal wilden zetten. De oplettende lezer begrijpt het al: geen tegenstander voor roestige (bijna) dertigers om eens lekker een toernooi tegen te openen. Zeker in het eerste kwart konden we de bal door de druk slecht kwijt bij de forwards, laat staan bij de centers, waardoor het aantal gescoorde punten ook dramatisch laag was (2 of zo). Uiteraard was de achterstand toen al grotendeels onoverbrugbaar, hetgeen jammer was omdat daarna het vertoonde spel wel duidelijk beter werd. Meer rust en ook meer ballen inside, waar we dankzij het lengte overwicht toch de mosterd moesten halen. De in het eerste kwart opgelopen achterstand bleef bungelen rond een puntje of vijftien, maar in de laatste tien minuten deed het conditieverschil tussen beide teams zich voelen en werden we toch nog stevig van de mat gespeeld (78-42 of iets dergelijks).
Direct na deze eerste wedstrijd mochten we weer aan de bak, dit keer tegen een team dat geafficheerd stond als Arriba 2. Dit team scheen niet het Heren 2 te zijn waarmee Arriba de competitie ingaat, en we kwamen hier een aantal ‘gouwe ouwen’ tegen, zoals Ruud Steltenpool en Dennis ‘Tukker’ Wiggers. Deze mannen waren gelukkig aanzienlijk minder fanatiek dan onze eerste tegenstander, waardoor wij hun onze wil konden opleggen in plaats van andersom. Dat zij met maar met zijn zevenen waren en wij met negen, sprak ook al in ons voordeel. We schoten daarom uit de startblokken met een stapeltje steals en bijbehorende lay-ups, afgewisseld door een paar driepunters. Na een kwart was het dan ook eigenlijk wel bekeken bij een 32-8 stand. Ook het tweede kwart bleven we lekker doorgaan, na de rust werd de verdediging wat minder scherp en scoorde Heren 2 rustig mee. Hoogtepunt van de tweede helft was Arjan’s eerste score van de dag, dat toevallig ook ons 100e punt van de wedstrijd was: rondje!! Bij een eindstand van om en nabij 106-60 was het basketball voor deze dag afgerond en hadden we in ieder geval weer een stevig positief doelsaldo. O ja, en Martijn Wolf stak toen zijn hoofd om de deur. Wel net op tijd om nog te kunnen tafelen tijdens de wedstrijd van vier uur.
De volgende vraag betrof het avondprogramma: barbecuen en naar de VB gaan, of in de stad iets eten en daar bier drinken? Aangezien de meeste aanwezigen de eerste optie al een keer of 10 hadden uitgeprobeerd tijdens vorige edities van dit evenement, werd daarom voor de tweede gekozen. Het eten vond plaats in pizzeria La Candela aan de Boulevard. Gewoon lekkere pizza’s voor niet al te veel geld; een prima bodem dus voor het vervolg elders in de stad. De eerste biertjes in de stad werden genuttigd te midden van de ‘Proef-Eet’ op het oude vertrouwde terras van De Geus. Vervolgens werd nog café Paddy’s aangedaan, waar de eersten al na enige tijd een dipje begonnen te krijgen. Degenen die zich nu wel goed voelden waren nog tot redelijk laat op de dansvloer te vinden. Van echt heersen was geen sprake meer, de jonge goden onder ons waren duidelijk in de minderheid.
Lekker slapen, de volgende ochtend een boterhammetje met ei en spek voor deze en gene, en in druilerig weer naar de sporthal voor de laatste klus van het weekend: Arriba Heren 1. Heren 1 mag dan misschien wel wat kwaliteit hebben ingeleverd na het net mislukte avontuur om naar de hoofdklasse te promoveren van vorig jaar, inzet en beleving was in voldoende mate aanwezig onder bezielende leiding van Hans Kets. Gesterkte door onze nieuwe aanwinsten Carel en Martijn W. lieten we ons daar in eerste instantie niet door van de wijs brengen en we kwamen snel een paar puntjes voor. De rest van de eerste helft ging het scoren moeizaam aan beide kanten, maar Arriba had wel het betere van het spel waardoor zij een voorsprong van een punt of zes mee konden nemen de rust in.
Wat niet meehielp was dat nadat Carel uit frustratie een keer ‘Jezus’ had geroepen tegen de scheids, deze blijkbaar zeer godsvruchtige man (waarom fluit je dan in godsnaam op zondag?) dusdanig in zijn wiek was geschoten dat hij ons weinig tot geen calls meer mee gaf de rest van de pot. Goed, geen excuus natuurlijk,wij moesten gewoon doorballen in de tweede helft. Dat deden we ook, af en toe haakten we aan, maar erop en erover zat er helaas niet in. Enkele keren simpel balverlies onzerzijds resulteerde weer in lay-ups aan de andere kant, waardoor de winst onbereikbaar bleef. Paul E. kreeg in het eindsignaal met twee vrije worpen nog de mogelijkheid de marge in ieder geval binnen de tien te brengen, maar slaagde daar helaas niet in. De manier waarop hij er niet in slaagde, bracht zijn teamgenoten gelukkig wel weer aan het lachen.
Conclusie aan de bar met een Extrannetje: geslaagd toernooi, derde plek, positief doelsaldo, in 2007 dus nog maar weer een keer!
Martijn
Breedte-toernooi 2006: Amartano is back
Eindhoven, augustus 2006
Het is inmiddels alweer een tijdje terug, maar er stond nog steeds een actiepuntje open om een stukje te schrijven over het breedtetoernooi 2006 vanuit Amartano perspectief. Na wat pogingen van onze secretaris om deelnemers aan te sporen tot wat creativiteit moest er uiteindelijk persoonlijk falen en een direct staaltje delegeerwerk van de voorzitter aan te pas komen om tot dit stukje te komen. Maar goed, beter laat dan nooit.
Nadeel van zo laat een stukje schrijven is natuurlijk dat het dan alweer zo lang geleden is; wat was er ook al weer allemaal gebeurd? Wat bij mij persoonlijk het best bij is gebleven is het feit dat Amartano weer helemaal terug is! We waren hofleverancier van het toernooi met maar liefst 5 teams waaronder zelfs een damesteam. Bovendien hebben we de damespoule en de dunkwedstrijd op onze naam gezet en hebben alle andere teams ook zeer aardig gepresteerd. En, last but not least, het aparte Amartano programma op zaterdagavond en de feesten waren zeer geslaagd. Kortom, Amartano is back!
Het begon allemaal vrijdagavond in een in maffia-thema aangekleed sportcentrum. De heren van Amartano ex-3 mochten vrijdag al aantreden tegen een stel eilandgenoten van ons-aller Aico. Naar goed oud gebruik binnen het ex-3 team wil ik me wat de wedstrijd betreft beperken tot: no comment. De daarop volgende feestavond in het sportcentrum was ook ouderwets en dat is wel positief (zie foto’s)! Er werd ouderwets bier gehakt en geheerst op de dansvloer. De dames van Arriba hadden voor de gelegenheid allemaal een stropdas om en dat viel bij vele van de (Amartano)-heren goed in de smaak. Ook druppelde de echte feestbeesten van de overige Amartanoteams langzaam binnen met natuurlijk Faassen en de Tukker voorop.
Zaterdag moesten alle Amartano teams aantreden en was het voor de feestvierders van de dag ervoor vroeg dag. Alhoewel, een van de bestuursleden had wat moeite met het bedienen van de wekker en kwam zo halverwege de dag nog eens binnen. De rest van de opkomst was zoals verwacht goed en op tijd. De Amartano dames lieten in gloednieuwe Nike tenuetjes (dank aan Martijn Daatselaar!) alle andere deelnemers zien dat je oude vrouwen zeker niet moet onderschatten. De oude mannen van Amartano 1 bevestigden dat dit ook zeker voor de heren gold door alle potjes te winnen. De rest van de teams wonnen wat wedstrijden en verloren er wat, maar de hoofdzaak was dat er in ieder geval gewoon lekker en blessurevrij gebald werd. Zaterdag middag mocht Peter “Pedor P.” Vader nog even laten zien hoe hard hij de bal van boven door de ring kon beuken en won hiermee dik verdiend de slamdunk wedstrijd.
Fris gedoucht stroomden de Amartano deelnemers vervolgens de binnenstad van Enschede in om boven de Kater de borrelen en te eten buiten de toernooiBBQ om. Het bestuur had ter ere van het 20-jarig bestaaan van Amartano ook een kleine historische quiz in elkaar geknutseld, die sommmige leden de kans gaf wat bij te leren en andere de mogelijkheid om te laten zien hoeveel ze wisten. De prestigieuze prijs voor de best ingevulde quiz ging naar Peter Vader en Paul Clemens (na inzet van de telefonische hulplijn Martijn Bergsema). Verder was het bier prima, het eten goed en het gezelschap nog beter, dus al met al een voor herhaling vatbaar programma onderdeel. Voldaan konden we vervolgens de laatste bus terug naar de campus pakken om daar tot in de kleine uurtjes het VB gevoel terug te krijgen. Van wat ik zelf gezien en meegekregen heb is dat aardig gelukt en was er in de VB inderdaad niet zoveel veranderd.
Tja, en dan de zondag. Zo’n toernooi zondag is meestal niet het hoogtepunt van het weekend. Toch was het deze keer anders. Rond de klok van 11 stond namelijk de onvervalste Amartano derby tussen ex-3 en het team Foppes/Vader/Wolf/Daatselaar/Clemens/Borrias/ten Berge op het programma. In een spannende en spectaculaire wedstrijd vol dunks en blocks was de grote klasse van ex-3 op dit soort zuiptoernooitjes uiteindelijk te veel voor het andere Amartano team :-) Met deze belangrijke overwinning op zak kon ex-3 vervolgens naar de douches, omdat de volgende tegenstanders bang waren geworden van het vertoonde spel en vervroegd huiswaards waren gekeerd. De andere Amartano teams sneuvelde ook, zij het verdienstelijk, in het geweld van de kruisfinales. Alle Amartanoteams? Nee, een team vol oude vrouwen bleef moedig weerstand bieden aan de overheersing van de jongere garde en...WON het toernooi! Hulde voor de Amartano dames! De oude vertrouwde slagroomtaart en eeuwige roem was hun deel.
En dan is het zondag rond de klok van 4 en wil iedereen eigenlijk alleen maar met een goed en gezond gevoel van uitputting naar huis om te slapen. Zeker de Amartanoleden, want die moeten namelijk de volgende dag weer werken!
Namens het Amartano bestuur,
Carel
Klik hier voor meer foto's
Amartano gaat met prijs Top-toernooi aan de haal
Enschede, september 2005
In het weekend van 3 & 4 september was het weer zover; een groep heldhaftige Amartano-leden trok naar haar oude liefde Arriba voor het traditionele Top-toernooi. Voor het eerst sinds lange tijd was bij deze editie ook een dames-team van Amartano aanwezig. Gezelligheid gegarandeerd dus.
Alhoewel het zeer aanlokkelijk was om op het terras van het sportcentrum van het zonnetje te gaan genieten, was het voor iedereen duidelijk dat er gepresteerd moest worden. Er was uiteindelijk maar één doel: Arriba het zo lastig mogelijk maken.
Het zwakke punt van Amartano is natuurlijk dat zij enkel uit gelegenheidsteams bestaat. Ja en dan is het die eerste pot altijd even in komen… Zeker als je het dan op moet nemen tegen de heren van Arriba. Gelukkig zijn we allemaal heelhuids uit de strijd gekomen en hebben we "op ervaring" wederom van Arriba gewonnen.
Traditioneel volgde er na de eerste wedstrijddag een barbecue met het aansluitende feest in de Vestingbar. Er was dus genoeg tijd om, onder het genot van een heerlijk grolsch-je, weer eens flink bij te praten en de goede herinneringen aan de studententijd op te halen.
Door de goede prestaties op de zaterdag, mocht Amartano op de zondag lekker uitslapen. Met lood in de benen hebben we op zondag de laatste wedstrijdjes afgetikt. Onze tegenstanders hadden blijkbaar slechter geslapen dan wij.
Kortom het was een gezellig weekend waarin we wederom een prijs gepakt hebben (en dat zo vroeg in het seizoen). Gelukkig dit keer niet enkel een overwinningstaart.
